nefes aldigim yer/im

[Ruh]

Herkesin içini acıtan bir şehir vardır
Eski ölümlerin acısı
Gece yarısı geçilen karanlık yollar gibi
Kuş bakışıyla en güzeli yeşilin
Maviye özlem bir yaz...

Zaten aşk dediğimiz
Ağustos sıcağının kalbini terletmesi değil midir

O şehirlerde nasıl yaşanır ayrılıklar
Kaç özlem eskir
Kaç zalim aşkı ağlatır acımasızca

Şiirim yalnızdır
Anlamasını istediklerim okumayacaktır çünkü hiçbir vakit
İçimde gece yarısı geçilen karanlık yollar
Buz tutmuştur kasabalarda evlerin camları
Ve iklimi gibi serttir yüzleri insanlarının

Bir duyan yoksa
Yalnızdır tüm cümlelerim

Kaybolduysan yalnızlığında
Gördüğün her ışığın peşine düşme
Başlangıç sandığın her yol
Bir bitiştir belki de
Mezar taşlarının yosun tutmuş yanı
Kaybettiklerine çıkar

Hasretin şehrinde yıkılmış binalar vardır
Yaşamamış olsan da ezbere bilirsin tüm caddelerini
Sobalarında demlenen çayları
Kahvelerinde muhabbetleri her akşam
Zamansız biten aşklarını
Ve o zamansız biten aşkların yıkıntılarını...

Herkesin içini acıtan bir şehir vardır
Eski ayrılıkların tarihçesi
Ve boşa yazılmış tüm şiirlerin sancısı gibi...

Zaten aşk dediğimiz şey;
Ağustos sıcağının yüreğini terletmesi değil midir...